شربت گلوکز در حدود ۲۵٪ از میزان قند فرمولاسیون آدامس‌ها را به خود اختصاص داده است. شربت گلوکز مورد استفاده نوع اسیدی با DE=42یا DE=35 است. قندهای با وزن مولکولی بالا باعث بالا بردن قابلیت جویده شدن بافت می‌شود و آزاد شدن قندها را آرام و مداوم می‌کند. مهم‌ترین نکته‌ای که در خصوص استفاده از شربت گلوکز در تهیه آدامس مورد توجه است، غلظت Be=44-45 و ماده خشک ۸۵٪ است. به این دلیل که فرایند تولید آدامس، فرآیند حرارتی نیست و باید میزان افزودن آب در حداقل ممکن باشد. به طور کلی شربت‌های گلوکز جویدن را آسان می‌کنند، از چسبیدن آدامس به دندان جلوگیری می‌کنند، شکل محصول در طول برش و بسته بندی حفظ شده و باعث درخشندگی آن می‌شود و ماندگاری محصول افزایش می‌یابد.

به طور گسترده برای شیرین سازی و پوشش در انواع آدامس و آدامس بادکنکی، به صورت خالص یا ترکیب با ساکارز استفاده می‌شود. بیش از ۱۰٪ از ساکارز پودری (آسیاب شده)، می‌تواند با دکستروز مونوهیدرات جایگزین گردد. ساکارز علاوه بر قدرت شیرین کنندگی، سبب افزایش و تشدید طعم محصول می‌گردد. همچنین دکستروز جهت پوشش سطح آدامس‌های جویدنی و بادکنکی بسیار مناسب می‌باشد. دکستروز مونوهیدارت رنگ و براقیت پوشش‌های آدامس را بهبود می‌بخشد و گرمای گرفته شده از دهان در هنگام آب شدن، احساس خنکی را در دهان ایجاد می‌کند.